Nefrotisch versus nefritisch syndroom

Allereerst is het goed om erbij stil te staan dat deze syndromen geen ziekte op zichzelf zijn, maar een samenkomst van specifieke klinische bevindingen. Elk syndroom heeft bepaalde onderscheidende kenmerken.

Bijvoorbeeld kenmerkt een nefrotisch syndroom zich door hyperlipidemie en proteïnurie. Dat laatste leidt ertoe dat eiwitten zoals albumine uit het bloed verloren gaan. Daardoor daalt de zogenaamde ‘colloïd-osmotische druk’ – de druk die mede verantwoordelijk is voor het binnenboord houden van water in bloedvaten. Hierdoor treedt water uit bloedvaten het interstitium in, zodat er oedeem optreedt. Ook gaat een nefrotisch syndroom gepaard met een verhoogde stollingsneiging, omdat stollingsremmende eiwitten (fibrinogeen, factor V, factor VIII) verloren gaan in de urine.

Andersom kenmerkt een nefritisch syndroom zich primair door hematurie, hypertensie, oligurie (lagere urineproductie) en een minder ernstige mate van oedeem.

In beide gevallen moet er gezocht worden naar een onderliggende oorzaak, zodat er adequaat kan worden gehandeld.

In de onderstaande tabel vind je op een rij de belangrijkste verschillen en overeenkomsten tussen het nefrotisch syndroom en het nefritisch syndroom, alsook de belangrijkste oorzaken.